کتاب از دو بخش شکل گرفته است .بخش نخست به تحلیل اشعار و مجموعههای زندهیاد "فریدون مشیری "اختصاص دارد و در بخش دوم برگزیدهای از سرودههای وی فراهم میآید .نویسنده در بخش اول سعی دارد با عناوینی مشخص به ارزیابی و تحلیل اشعار مشیری دست زند ;عناوینی همچون :معنی آفرینی در تصویر، آدم انگاری و همانند سازی، انتخاب واژه، زبان و بیان، آشنایی بخشی و عشق به دیگران .در پایان همین بخش، دیدگاه برخی شخصیتها درباره مشیری و شعر او به چاپ رسیده است که از آن جملهاند :نادر نادرپور، محمدرضا شفیعی کدکنی، "رودلف گلپله "(نویسنده سوئیسی) و مقاله دکتر سیروس آموزگار درباره مجموعه "ابر ."نگارنده 0درباره "مشیری "خاطر نشان می کند" :مشیری را میتوان به عنوان یکی از پرچمداران شعر مردمی و انسانی معاصر دانست . انسانی که عاشق میشود، گرسنه میماند، سیر میشود، گریه میکند، فال میگیرد، دورهگردی میکند و...سکوت او خود شکایت است و خود از آن شاکی .انسانی که زندگی میکند، نفس میکشد و ادعای بودن میکند و در نظر او نمیتواند بی درد باشد و کسی که درد ندارد باید در آدمیت او تردید کرد ."..